سندروم فقدان دندان های مادرزادی یا هیپودنشیا چیست

دندان های از دست رفته مادرزادی که معمولا هیپودنشیا نامیده می شود، یک ناهنجاری دندانی بسیار شایع و پرهزینه است. علاوه بر ظاهر نامطلوب، بیماران با دندان های از دست رفته ممکن است از مال اکلوژن، آسیب پریودنتال، رشد ناکافی استخوان آلوئولی، کاهش توانایی جویدن، تلفظ نامفهوم و سایر مشکلات رنج ببرند. معمولاً درمان ممکن است گران و چند رشته ای باشد.

این ناهنجاری بسیار مکرر و در عین حال پرهزینه مورد توجه بسیاری از زمینه های بالینی، علوم پایه و بهداشت عمومی مانند ارتودنسی، دندانپزشکی کودکان، پروتزهای دندانی، پریودنتیک، جراحی فک و صورت، آناتومی، مردم شناسی حتی صنعت بیمه است. این مقاله یافته‌های مربوط به علت، شیوع، عوامل خطر، الگوهای وقوع، تغییرات اسکلتی دست رفته را بررسی می کند. شما می‌توانید برای دریافت خدمات در زمینه درمان هیپودنشیا به کلینیک شبانه روزی دندانپزشکی مینوسا در تهران می‌باشد مراجعه کنید.

آیا درمان فقدان دندان مادرزادی گران است؟

دهان یک انسان با احتساب دندان عقل شما، به طور متوسط 32 دندان دائمی دارد. اما در برخی موارد استثناهایی نیز وجود دارد. برخی از افراد با دندان های کمتری به دنیا می آیند. اختلالات در مراحل اولیه تشکیل دندان ممکن است منجر به فقدان مادرزادی یک یا چند دندان شود که به عنوان هیپودنشیا یا از دست دادن مادرزادی دندان شناخته می شود. بهداشت دهان و دندان نقش مهمی در سلامت عمومی دارد. درمان‌های دندانپزشکی خدمات بهداشتی نسبتاً گرانی هستند و ترکیب روش‌های مختلف مانند درمان‌های ارتودنسی، پروتز و جراحی می‌تواند بار سنگینی را بر بودجه سلامت خانواده‌ها وارد کند.

برخی از ناهنجاری های دندانی مکرر نیاز به درمان های بسیار گران‌قیمت دارند. یکی از آنها از دست دادن دندان های مادرزادی فقدان مادرزادی دندان، آپلازی مادرزادی دندان یا آژنزی دندانی است. یکی از شایع ترین ناهنجاری های دندانی هیپودنشیا است که ممکن است بر زیبایی و عملکرد تأثیر منفی بگذارد. بر عزت نفس، رفتار ارتباطی، عملکرد حرفه ای و کیفیت زندگی بیماران تأثیر می گذارد.

بیماران با دندان های دائمی از دست رفته ممکن است از عوارضی مانند مال اکلوژن که خود می تواند منجر به مشکلات جویدن شود پریودنتال رنج ببرند. آسیب، فقدان رشد استخوان آلوئولی، کاهش توانایی جویدن، تلفظ غیرقابل بیان، تغییر در روابط اسکلتی و ظاهر نامطلوب که بیشتر آنها نیاز به درمان های چند رشته ای نسبتاً پرهزینه و چالش برانگیز دارند.

در نتیجه اختلالات در مراحل اولیه رشد است و به عنوان یک بیان دیسپلاستیک خفیف اکتودرم پیشنهاد می شود. ژنتیک نقش مهمی در آپلازی مادرزادی دندان ایفا می کند،  همانطور که توسط مطالعات روی دوقلوهای تک تخمیگوت تایید شده است. با اشاره به مکانیسم های زیربنایی اضافی، مانند عوامل ژنتیک که ممکن است با وقوع همزمان دو ناهنجاری دلالت داشته باشند. این علت چند عاملی می‌تواند شامل عوامل محیطی نیز باشد. آژنزیس قدامی ممکن است بیشتر به ژن‌ها بستگی داشته باشد در حالی که گم شدن خلفی ممکن است باشد

تشخیص و طبقه بندی دندان های از دست رفته مادرزادی

آپلازی دندان بر اساس تعداد دندان های از دست رفته طبقه‌بندی می شود. موارد خفیف و متوسط ​​معمولاً به ترتیب کمتر از سه و کمتر از شش دندان از دست رفته دارند. تعاریف هیپودنشیا، اولیگودونشیا و آنودنتیا در تعداد دندان های از دست رفته متفاوت است، که توافق واضحی در مورد آنها وجود ندارد. یک تشخیص ایده آل مستلزم انجام معاینات رادیوگرافی، بالینی و گچ دندانی است،

اما در هر صورت، معاینه رادیوگرافی ضروری است. افراد خیلی جوان ممکن است جوانه های دندانی کلسیفیه ناکافی را وارد نمونه کنند، که می تواند به اشتباه در رادیوگرافی به عنوان دندان از دست رفته تشخیص داده شود. این می تواند برای پرمولرهای فک پایین  و پسران، هر دو با احتمال رویش تاخیری بیشتر، نگران کننده باشد. و نباید شامل افراد بدون دندان نیش و پرمولر نه بیرون زده و نه به طور کامل، یا حداقل زیر 6 باشد.

درمان فقدان مادرزادی دندان

درمان فقدان مادرزادی دندان پیامدهای بالینی مستقیم دارد. این درمان جامع و پرهزینه است، در برخی کشورها از حدود 3000 دلار تا 15000 دلار برای هر بیمار برای مداخلات جزئی پروتز مانند پروتز جزئی ثابت در موارد خفیف با تنها یک یا دو دندان دائمی از دست رفته تا 60000 دلار برای درمان های جامع بین رشته ای هزینه دارد. درمان معمولاً دشوار است. ممکن است یک چالش بین رشته ای برای متخصصان جراحی دهان و فک و صورت، دندانپزشکی جراحی، دندانپزشکی اطفال، ارتودنسی و پروتز دندان باشد. ارجاع بیماران؛ از آنجایی که فقدان دندان های شیری به شدت با از دست دادن جانشینان دائمی مرتبط است.

همچنین ممکن است از حفظ تعداد دندان های کاهش یافته اطمینان حاصل کنند،  در مواردی مانند نهفتگی دندان نیش فک بالا که ناشی از آن است. لترال های از دست رفته، که در آن کشیدن زود هنگام دندان نیش شیری ممکن است رویش دندان های دائمی را به موقعیت صحیح هدایت کند.

بیشتر بخوانید : جراحی تخصصی دندان عقل

اندازه و تعداد دندان‌های باقی‌مانده در هر دو قوس در برنامه‌ریزی و مدیریت درمان. نوع مال اکلوژن، شدت شلوغی و نیمرخ صورت از نگرانی‌های اصلی در تعیین برنامه درمانی نهایی هستند.حجم استخوان مربوط به زیبایی های صورت مانند لبخند است و باید در برنامه ریزی درمانی نیز مورد توجه قرار گیرد.

یکی دیگر از چالش های درمانی نیاز به انجام درمان در بیمار جوان در حال رشد است. در حالی که درمان باید در دوران نوجوانی آغاز شود، درمان موقت باید در حدود ۷ تا ۹ سالگی شروع شود، قبل از اینکه کودکان مبتلا متوجه شوند که متفاوت تر از دیگر کودکان هستند.

فضای بی دندانی را می توان برای ترمیم پروتز باز گذاشت یا با وسایل ارتودنسی بست. سایر روش های درمانی ممکن است شامل اتوپیوند یا پروتراکشن دندان آسیاب سوم باشد که در غیر این صورت کشیده می شوند، به منظور انجام این کار. جایگزینی برای ناحیه بی دندانی یا افزایش تعداد دندان های مسدود کننده. در درمان‌های پروتز، پیوند انتخاب بهتری نسبت به ایمپلنت است، زیرا ایمپلنت‌های استخوانی در رشد منع مصرف دارند.

دلیل ایجاد فقدان دندان مادرزادی یا هیپودنشیا چیست؟

این بیماری با عوامل ژنتیکی یا محیطی در طول رشد دندان همراه است. دندان های از دست رفته نتیجه افزایش سن مادر، وزن کم هنگام تولد، زایمان های متعدد و قرار گرفتن زودهنگام در معرض برخی عفونت ها، تروما یا داروها است.

هیپودنشیا یا دندان های از دست رفته مادرزادی معمولاً نتیجه اختلالات ژنتیکی مانند دیسپلازی اکتودرمی یا سندرم داون است. با این حال، افراد مبتلا به شکاف کام و لب نیز در معرض خطر از دست دادن دندان هستند.

مشکلات مرتبط با هیپودنشیا یا از دست دادن دندان چیست؟

از دست دادن دندان ها می تواند بر توانایی جویدن شما تأثیر بگذارد، مشکلاتی در گفتار ایجاد کند، لثه آسیب ببیند و باعث رشد ناکافی استخوان شود. آنها همچنین هنگامی که دندان های دیگر در دهان شما به فضاهای خالی حرکت می کنند و موقعیت دندان ها را تغییر می دهند، نگرانی های عملکردی ایجاد می کنند.

گزینه های درمانی هیپودنشیا چیست؟

در ادامه به چند مورد از گزینه های درمانی هیپودنشیا می‌پردازیم.

بریس ها یا ارتودنسی

در این درمان، براکت‌های فلزی با سیم‌های اتصال بر روی دندان‌های شما ثابت می‌شوند تا دندان‌های شما را به موقعیت صحیح حرکت دهند. می توان اینویزیلاین و سایر بریس های نامرئی را برای یک گزینه درمانی شفاف تر و راحت تر برای حرکت دادن دندان ها انتخاب کرد.

دندان مصنوعی

این صفحات قابل جابجایی با دندان مصنوعی متصل هستند. کودکان می توانند برای کمک به رشد گفتار، استفاده از دندان مصنوعی را شروع کنند. تعویض دوره ای پروتزهای دندانی کودکان برای مطابقت با تغییرات فک آنها در طول رشد ضروری است. تا زمانی که کودک به سن کافی برای کاشت دندان دائمی برسد، می توان به دندان مصنوعی اعتماد کرد.

پل ها

این یک روش دائمی گران‌قیمت است. بریج یک دندان مصنوعی است که بین دو دندان دائمی ثابت می شود تا به پر کردن شکاف کمک کند. بریج ها محصولات دندانی مبتنی بر چینی هستند که با فلز یا سرامیک ترکیب شده اند. پل دندان ها با بازگرداندن تعداد زیادی از دندان های از دست رفته، به اصلاح مشکلات بایت کمک می کنند و به نوبه خود مانع از جابجایی دندان های دیگر می شوند.

ایمپلنت

فرآیند کاشت ایمپلنت شامل قرار دادن ایمن یک ریشه فلزی در داخل استخوان فک است. روکشی که به نظر می رسد دندان شما به قسمت در معرض ایمپلنت چسبیده است. اگر دندان های از دست رفته فاصله زیادی از هم داشته باشند، فرآیند کاشت ایمپلنت بین هر یک از دندان های از دست رفته است.

کامپوزیت دندان و روکش

بیماران هیپودنشیا که قسمت کوچکی از دندان‌هایشان بیرون زده است، می‌توانند بقیه را با کامپوزیت دندان یا روکش ساخته شوند. به یاد داشته باشید که هر دوی این گزینه‌ها فقط در شرایطی مؤثر هستند که دندان موجود وجود داشته باشد. این درمان ها نسبت به بریج ها و ایمپلنت ها کمتر تهاجمی هستند اما ممکن است مدت زیادی طول نکشند.