دیاستما و فاصله بین دندان ها

دیاستما به شکاف یا فضای بین دندان ها اشاره دارد. این فضاها می توانند در هر جایی از دهان ایجاد شوند، اما گاهی بین دو دندان جلویی بالایی قابل توجه هستند. این وضعیت هم بزرگسالان و هم کودکان را تحت تاثیر قرار می دهد. در کودکان، پس از رشد دندان های دائمی، شکاف ها ممکن است از بین بروند.

برخی از شکاف ها کوچک هستند و به سختی قابل توجه هستند، در حالی که شکاف های دیگر بزرگتر هستند و برای برخی افراد یک مشکل آرایشی هستند.

همچنین عرض آن بیشتر از 0.5 میلی‌متر می باشد و می تواند بین هر دندانی ایجاد شود.

مطالعه‌ای در سال 2012 یافته‌های قدیمی‌تری را گزارش می‌دهد که این دیاستم‌ها ممکن است تقریباً دو سوم کودکانی که در آنها فقط دندان‌های ثنایای مرکزی بیرون آمده‌اند، وجود داشته باشد. ثنایای مرکزی دو دندان صاف در جلوی فک بالا هستند.

فاصله بین دندان های شما در بسیاری از نقاط جهان نشانه زیبایی است استانداردهای زیبایی در سراسر جهان به طور قابل توجهی متفاوت است. در حالی که شکاف بین دندان های جلو یک استاندارد معمولی برای زیبایی در ایالات متحده نیست، در کشورهای دیگر مانند غنا و نیجریه این طور نیست. در این فرهنگ ها، شکاف بین دندان های جلویی اغلب به عنوان نشانه زیبایی و جذابیت در نظر گرفته می شود که حتی باعث می شود برخی افراد شکاف خود را بیشتر کنند.

کلینیک دندانپزشکی شبانه روزی مینوسا در میرداماد ارائه دهنده تمامی خدمات مربوط به سلامت و زیبایی دهان و دندان می باشد.

برای بسیاری از افراد، فاصله بین دندان های جلویی مشکلی نیست، بلکه چیزی است که آنها را منحصر به فرد می کند. تعدادی از افراد مشهور از جمله اوزو اودوبا، التون جان و ادی مورفی شکاف بین دندان های خود را پذیرفته اند و آن را بخشی از ظاهر خود کرده اند.

علل دیاستما

یک علت واحد برای دیاستما وجود ندارد، بلکه چندین عامل احتمالی کمک کننده وجود دارد. در برخی افراد، این عارضه به اندازه دندان ها و اندازه استخوان فک آنها مربوط می شود. هنگامی که دندان های فرد برای استخوان فک خیلی کوچک باشد، ممکن است شکاف ایجاد شود. در نتیجه دندان ها خیلی از هم فاصله دارند. اندازه دندان ها و استخوان فک شما را می توان با ژنتیک تعیین کرد.

همچنین در صورت رشد بیش از حد بافتی که در همسایگی خط لثه و دو دندان جلویی بالایی شما قرار دارد، ممکن است دچار دیاستما شوید. این رشد بیش از حد باعث جدا شدن بین این دندان ها و در نتیجه ایجاد شکاف می شود.

برخی عادات بد نیز ممکن است باعث ایجاد فاصله بین دندان ها شود. کودکانی که شست خود را می مکند ممکن است شکاف ایجاد کنند زیرا حرکت مکیدن به دندان های جلویی فشار وارد می کند و باعث می شود آنها به سمت جلو بکشند.

در کودکان بزرگتر و بزرگسالان، دیاستما می تواند از رفلکس های بلع نادرست ایجاد شود. به جای اینکه زبان هنگام بلع در سقف دهان قرار گیرد، ممکن است زبان به دندان های جلویی فشار وارد کند. دندانپزشکان از آن به عنوان فشار زبان یاد می کنند. این ممکن است مانند یک رفلکس بی ضرر به نظر برسد، اما فشار بیش از حد بر روی دندان های جلویی می تواند باعث جدایی شود.

دیاستما همچنین می تواند از بیماری لثه که نوعی عفونت است ایجاد شود. در این حالت التهاب به لثه و بافت نگهدارنده دندان آسیب می رساند. این می تواند منجر به از دست دادن دندان و فاصله بین دندان ها شود. علائم بیماری لثه عبارتند از لثه های قرمز و متورم، تحلیل استخوان، لق شدن دندان ها و خونریزی لثه

اگر برخی از دندان ها از دست رفته یا کوچکتر از دیگران باشد، دیاستما می تواند ایجاد شود این اغلب شامل دندان های ثنایای جانبی فوقانی – دندان های دو طرف دو دندان جلویی بالایی است. اگر دندانهای ثنایای جانبی بالایی وجود نداشته باشند یا نسبتاً کوچک باشند، می تواند بین دو دندان جلویی شکاف ایجاد شود.

فرنوم لبی بزرگ

فرنوم لبی بافتی است که از داخل لب بالایی تا لثه بالای دندان های جلویی بالایی امتداد دارد.اگر این بافت به خصوص بزرگ باشد، می تواند باعث ایجاد شکاف بین این دندان ها شود

تشخیص دیاستما

تشخیص دیاستما ساده است دندانپزشک هنگام معاینه دندان ها شکاف را تشخیص می دهد.به طور معمول، فرد ابتدا هنگام مسواک زدن یا نخ دندان کشیدن متوجه شکاف می شود.

درمان دیاستما ممکن است ضروری نباشد به خصوص اگر شکاف ناشی از عدم تطابق بین اندازه دندان ها و استخوان فک باشد، یا اگر ناشی از دست دادن دندان های شیری باشد. اگر درمان از نظر پزشکی ضروری نباشد، اما فرد بخواهد شکاف را به دلایل زیبایی ببندد، دندانپزشک می تواند به تعیین بهترین رویکرد کمک کند.

گزینه های درمانی دیاستما کدامند؟

بریس ها

دندانپزشکان معمولاً دیاستم را با بریس درمان می کنند. بریس ها به دندان ها فشار می آورند و به مرور زمان فاصله را از بین می برند.

ممکن است نیاز به پوشیدن یک مجموعه کامل از بریس ها باشد، حتی اگر فقط یک شکاف وجود داشته باشد، زیرا حرکت دادن هر دندانی کل دهان را تحت تاثیر قرار می دهد.

روکش یا کامپوزیت دندان راهی برای سفیدی دائمی دندانهایتان

به عنوان جایگزینی برای بریس ها، دندانپزشک می تواند روکش ها را نصب کند یا باندینگ دندان را انجام دهد.این گزینه‌ها ممکن است مخصوصاً در صورتی مناسب باشند که دیاستما ناشی از داشتن دندان‌های کوچک‌تر باشد.

باندینگ دندانی شامل اعمال رزین بر روی سطح دندان و سپس سخت شدن رزین با منبع نور است.

چسباندن ونیرها شامل محکم کردن قطعات نازک و سفارشی چینی روی سطح دندان است.

درمان بی دندانی با ایمپلنت دندان در کلینیک شبانه روزی دندانپزشکی مینوسا

اگر دیاستما به دلیل کمبود دندان وجود داشته باشد، ممکن است به کارهای دندانپزشکی گسترده تری مانند ایمپلنت یا بریج دندان نیاز داشته باشد. قرار دادن ایمپلنت های دندانی شامل قرار دادن پیچ های فلزی در استخوان فک و اتصال دندان های جایگزین است.

بریج دندانی یک دندان مصنوعی است که توسط وسیله ای که به دندان های دو طرف شکاف متصل می شود در جای خود نگه داشته می شود.

درمان دیاستما

درمان دیاستما بسته به علت زمینه ای ممکن است ضروری باشد یا نباشد. برای برخی افراد، دیاستما چیزی بیش از یک مشکل زیبایی نیست و نشان دهنده مشکلی مانند بیماری لثه نیست.

بریس ها یک درمان رایج برای دیاستما هستند. بریس ها دارای سیم ها و براکت هایی هستند که به دندان ها فشار وارد می کنند و به آرامی آنها را به هم می چرخانند که باعث بسته شدن یک شکاف می شود. بریس های نامرئی یا متحرک نیز ممکن است برخی از موارد دیاستما را برطرف کنند.

اگر براکت نمی‌خواهید، با پزشک خود در مورد روش‌های زیبایی برای پر کردن شکاف بین دندان‌هایتان صحبت کنید. روکش یا باندینگ گزینه دیگری است. در این روش از یک کامپوزیت همرنگ دندان استفاده می شود که می تواند شکاف ها را پر کند یا روی دندان ها قرار گیرد تا ظاهر لبخند شما را بهبود بخشد. این روش برای ترمیم دندان ترک خورده  نیز مفید است. همچنین ممکن است کاندیدای بریج دندان باشید که می تواند جایگزین دندان از دست رفته یا اصلاح شکاف شود.

اگر لثه های بالای دو دندان جلویی شما بیش از حد کشیده شده و باعث ایجاد شکاف شوند، جراحی برای برداشتن بافت اضافی می تواند شکاف را اصلاح کند. ممکن است برای بستن کامل شکاف های بزرگتر به بریس نیاز داشته باشید.

اگر پزشک شما را مبتلا به بیماری لثه تشخیص دهد، باید قبل از اقدام به درمان برای رفع شکاف، درمان برای توقف عفونت دریافت کنید. درمان بیماری لثه متفاوت است، اما ممکن است شامل جرم گیری و صاف کردن ریشه برای برداشتن پلاک سخت شده (تارتار) از بالا و پایین لثه باشد. این امر باکتری های عامل بیماری را از بین می برد.

بیماری شدید لثه ممکن است نیاز به جراحی برای برداشتن تارتار انباشته شده در عمق لثه داشته باشد. جراحی همچنین می تواند شامل بازسازی استخوان و بافت باشد.

برای کسانی که به دنبال درمان دیاستما هستند، بسیاری از رویه ها می توانند با موفقیت یک شکاف را از بین ببرند. علاوه بر این، درمان های بیماری لثه می تواند سلامت استخوان ها را بازگرداند و التهاب را متوقف کند.

برخی از دیاستماها قابل پیشگیری نیستند. اما راه هایی برای کاهش خطر ایجاد شکاف وجود دارد. این شامل کمک به کودکان شما برای ترک عادت مکیدن شست، یادگیری رفلکس های صحیح بلع و رعایت بهداشت دهان و دندان می شود.  به طور منظم مسواک بزنید و نخ دندان بکشید و سالی دو بار برای تمیز کردن و معاینه دندان به دندانپزشک مراجعه کنید.

پیشگیری از همه موارد دیاستما ممکن نیست با این حال، اگر بیماری یا عادات لثه دلیل آن باشد، می تواند به رعایت بهداشت دهان و دندان کمک کند، از طریق

•   مسواک زدن دو بار در روز
•     نخ دندان کشیدن روزانه
•     مراجعه به دندانپزشک برای معاینه و تمیز کردن منظم
•     اجتناب از مکیدن شست و کمک به کودکان برای ترک این عادت
•     اصلاح رفلکس های نادرست