با درمان ارتودنسی می توان به راحتی ازدحام و شکاف در دندان ها را اصلاح کرد و لبخندی صحیح و سالم به دست آورد.

علاوه بر این ، عادات طولانی مدت مانند تنفس دهان ، مکیدن انگشتان ، مکیدن لب یا زبان ، جویدن ناخن ، گاز گرفتن قلم و استفاده طولانی مدت از بطری و پستانک نیز باعث مشکلات دائمی اسکلتی شود. با این حال ، مشکلات لوزه و آدنوئید ، که در کودکان شایع است ، در صورت عدم مداخله به موقع ، باعث اختلالات دائمی در سیستم فک و صورت می شود.

در بزرگسالان اختلالات ارتودنسی به راحتی قابل درمان است. بر خلاف تصور عمومی ، حرکت دندانها در هر سنی با لثه سالم امکان پذیر است. با این حال ، از آنجا که گزینه های درمان ناهنجاری ها در تشخیص زودهنگام بیشتر است ، یک متخصص ارتودنسی باید قطعاً در سنین پایین این اختلالات را ارزیابی کند.

به طور کلی ، سن ایده آل برای درمان اختلالات دندانی در حدود 10-12 سالگی است ، زمانی که تغییر دندان های شیری در آستانه کامل شدن و زمان جایگزینی دندان های اصلی است. با این حال ، درمان زود هنگام برای مشکلات ناشی از برخی فک ها و ترک عادت های بد از اهمیت زیادی برخوردار است.

اولین بررسی ارتودنسی توسط متخصص ارتودنسی در سن 6-7 سالگی با شروع رشد دندان دائمی انجام می شود. بررسی های بعدی شما توسط دندانپزشک انجام می شود. در حدود 10-12 سالگی ، اگر پزشکتان ضروری بداند ، ممکن است مجدداً درخواست مشاوره ارتودنسی کند. بعلاوه ، درمان ارتودنسی می تواند برای کمک به درمان پروتز یا در صورت لزوم حتی در بزرگسالی برای اهداف زیبایی انجام شود.

درمان فعال به طور متوسط ​​1.5-2 سال طول می کشد. با این حال ، زمان بسته به نوع درمان ، سن بیمار و همکاری متفاوت است. این می تواند کوتاه تر و همچنین طولانی تر باشد.

یک یا دو قرار ملاقات اول که سوابق شما در آنجا گرفته می شود و بریس های شما متصل می شود ممکن است یک ساعت طول بکشد. قرارهای بعدی شما هر 3 تا 4 هفته یکبار خواهد بود و بین 15 دقیقه تا نیم ساعت طول می کشد مگر اینکه مهاربند یا سیم قطع شود.

می توان دندان های مداوم کشید تا فضای مناسبی در دهان ایجاد شود.

براکت ها با چسب مخصوص به دندان های شما متصل می شوند و به هیچ وجه صدمه ای نمی بینند. ممکن است در چند روز اول ، باعث ایجاد برخی آسیب های بافت نرم در لب ها و گونه ها شود ، اما این موقتی است.

در طی درمان ارتودنسی ، خطر پوسیدگی دندان افزایش می یابد ، بنابراین بسیار مهم است که هیچ باقی مانده غذایی بین بریس ها جمع نشود. دندان ها و بریس ها باید بعد از هر وعده غذایی تمیز شوند.

عنصر اصلی درمان ارتودنسی ثابت ، براکت است. براکت ها در انواع فلزی ، پلاستیکی و چینی موجود هستند و به سطح مینای دندان متصل می شوند. علاوه بر این ، درمان را می توان با براکت هایی که توسط زبان استفاده می شود و پلاک های شفافی که می توان آن را متصل و خارج کرد ، انجام داد. در طول درمان ، می توان از دستگاه های ارتوپدی (وسایل خارج دهانی) برای دستیابی به حرکت اسکلتی با نیروهای ضد استخوان فک استفاده کرد ، خصوصاً در سنین اولیه که رشد و نمو فعال است.

خانواده می تواند از عوامل محیطی جلوگیری یا آنها را به حداقل برساند. اول از همه ، یک بررسی دوره ای دندانپزشکی یک امر ضروری است. استفاده از فلوراید منظم و کاربرد محافظتی روی دندان های آسیاب دائمی از دندان مصنوعی شیر ضروری است. بعلاوه ، دندانهای شیری که باید زود کشیده شوند ، باید در جای خود نگه داشته شوند تا دندانهای دائمی روییده و برای آن محل نگهدارنده ساخته شود.

لازم است کودکان را از عادت های بد مانند مکیدن انگشت ، استفاده از بطری طولانی مدت ، تنفس دهان حداکثر تا 4 سالگی منصرف کنید. پس از این سن ، اختلالات در رشد چانه دائمی می شوند.

هنگامی که خانواده یا دندانپزشک به هرگونه اختلال در فک و دندان مشکوک هستند ، ارزیابی آنها توسط متخصص ارتودنسی مفید است.